Δύσκολη ερώτηση. Στενάχωρη για την ακρίβεια. Δεν ήταν σε θέση να απαντήσει, γι' αυτό ρούφηξε βαθιά το τσιγάρο της και φύσηξε παιχνιδιάρικα τον καπνό. Κέρδιζε χρόνο. Κέρδιζε χρόνο σε ένα ήδη κερδισμένο παιχνίδι. Και το ήξερε. Το βρήκε σαγηνευτικό το miss-match γι' αυτό αποφάσισε να μην εκτεθεί. Έπαιζε στρατηγικά. Αμυντικά. Έτσι ξεκίνησε, έτσι πορεύτηκε, έτσι θα το τελειώσει. (Σημείωση συγγραφέα: σπουδαία εφεύρεση η άμυνα).
- Νομίζεις ότι έχω πολλή όρεξη ακόμα; Νομίζεις ότι θα περιμένω επ' άπειρων; Ναι είμαι βλάκας, παίζεις εξ αρχής το παιχνιδάκι σου και εγώ ακολουθώ τις οδηγίες με ευλάβια αντί να πάρω το καπελάκι μου και να φύγω όπως έκανε ο Αντωνάκης στην κυρία Κοκοβίκου και το βλέπεις, το ξέρεις και το χαίρεσαι, αλλά τουλάχιστον ντάξει στην αρχή έβρισκα τα κολπάκια σου αξιολάτρευτα, τώρα όμως όχι. Με προσγειώνεις καθημερινά και δεν είμαι διαθέσιμος για χαμηλές πτήσεις. Θέλω να...
Μέχρι εκεί είχε φτάσει με μισή ανάσα. Για καλή του τύχη το υπόλοιπο ερμηνευόταν χωρίς σπατάλη πιότερου οξυγόνου. Απλά μπορούσες να διαβάσεις την συνέχεια κατευθείαν απ' τα μάτια του. Κι εκείνη είναι καλή σε αυτά, το 'πιασε το μήνυμα αμέσως. Δεν φάνηκε πάντως να αμφιταλλαντεύεται ούτε και να ταράσσεται. Παρά μόνο ρούφηξε το τσιγάρο της.
Είχε καταλάβει την απάντηση της. Περίμενε όμως. Περίμενε για κάτι που έπρεπε να του είχε ψυθιρίσει εδώ και καιρό. Περίμενε εις μάτην (...) Η ώρα έφυγε βιαστική. Το ίδιο και αυτός. Αλλά πριν αποχωρήσει έσκυψε να της πει κάτι. Το μετάνιωσε. Έτσι έγειρε το πρόσωπο του προς το δικό της και τη φίλησε τρυφερά στο μάγουλο. Αυτή φέρθηκε αντρίκια και δεν του είπε αντίο παρά μόνο πήρε μία ακόμη τζούρα από το ίδιο τσιγάρο που αρνιόταν να τελειώσει.
Και έτσι τελείωσε. Προσποιήθηκε ένα θλιμμένο δάκρυ και ανασήκωσε για λίγο την κουρτίνα να τον δει καθώς έφευγε. Πολύ αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου