Αποκρυπτογράφησης πειραματισμοί

Τελευταίος καφές στα σκαλιά της Τίντα Ρόχα, λίγο κάτω από κείνον τον ερμητικό θρόνο. Κοιτάω εκ νέου το αποπλανητικό ντεκόρ, τα μάτια μου δεν μπορούν παρά για ακόμη μια φορά να πλανηθούν στο χώρο. Ανοίγει η πόρτα του μπάνιου και τα μάτια μου σταματούν πάνω της, πάνω σου. Κοιτάς ευθεία μπροστά, ανάμεσα στα άδεια τραπεζάκια και τη μία και μοναδική παρέα που βρίσκεται μαζί μας εκείνη την ώρα στο μαγαζί, δεν ξέρω άλλωστε γιατί είναι ανοιχτό αυτό τέτοια ώρα, τέτοια μέρα, κανονικά μένει κλειστό τις καθημερινές και δη τα πρωινά· κοιτάς ευθεία, κοιτάς κατά πάνω μου. Ανταποδίδω το βλέμμα σου με ένα μειδίαμα και ελληνικά σου λέω "έλα να πληρώσουμε γιατί η ώρα πάει 4 παρά και το τρένο δεν θα μας περιμένει". Καλά 5 φεύγει το τρένο και η απόσταση είναι κάτω της μισής ώρας, αλλά αν δεν φθάσουμε λίγο νωρίτερα, αν δεν ξεκινήσεις το ταξίδι σου με ασφάλεια και σιγουριά, τότε το άγχος θα σε κυνηγάει καθοδόν. Και αυτή τη φορά το ταξίδι της επιστροφής δεν ήταν μίας μέρας και 4 γεωγραφικών διαμερισμάτων υπόθεση, αλλά 3 ημερών και 4 διαφορετικών χωρών και θαλασσών.

Σηκωθήκαμε και άφησα ένα 5ευρο για 2 καφέδες και πουρμπουάρ και χωρίς να έχω αποχωριστεί ακόμη ολότελα τη Βαρκελώνη ένιωσα λίγο στενάχωρα στη σκέψη πως τόσο φτηνό καφέ, θα κάνω να ξαναπιώ καιρό. Μοιραστήκαμε αναλογικά τις βαλίτσες μας και κινήσαμε για το μετρό του Πόμπλε Σεκ. Πράσινη γραμμή μέχρι Πλάτσα Εσπάνια. Μία στάση. Και έπειτα κόκκινη μέχρι Αρκ Ντε Τριάμφ. 6 στάσεις. Στο δρόμο ανέβα/κατέβα τις σκάλες αγκομαχώντας με δυο βαλίτσες και ένα λάπτοπ παραμάσχαλα δεν μπόρεσα να μην βάλω κατά νου τις δυσκολίες του ταξιδιού που μόλις ξεκινούσε και για μια στιγμή μάλιστα δε δίστασα να τις αναγάγω αφηρημένα σε ζοφερό άξονα του ταξιδιού, μα δεν αργήσαμε να βγούμε στο Αρκ Ντε Τριάμφ και περπατώντας προς τον σταθμό, όλα τα δυσάρεστα συναισθήματα που βγήκαν λόγω τωρινών και επερχόμενων βαρών εξισορροπήθηκαν με το συναισθηματικό ελάφρωμα της οξύμωρης μελαγχολίας, της σουί τζένερις νοσταλγίας που αναδίδεται για κάτι που ακόμα δεν έχει χαθεί, αλλά που όπου να 'ναι, το βλέπεις, χάνεται.

Στο τώρα με επανέφερε η Ν. όπου λες και διαβάζοντας τις σκέψεις μου γυρνάει και μου λέει "είσαι εντάξει;". Αλήθεια δεν ξέρω γιατί της αποκρίθηκα τόσο επιθετικά, μάλλον γιατί δε μου αρέσει όταν σκέφτομαι να διαταρράσουν την ηρεμία μου "ακόμα δεν ξεκινήσαμε, αν υπονοείς ότι στερούμαι από δυνάμεις, τότε άστο, καλλίτερα να το ματαιώσουμε το ταξίδι". Το είπα κάπως στα μισοαστεία κάπως στα μισοσοβαρά, αλλά αδιαμφισβήτητα με μία ανυπόφορη επιτήδευση, όπως πάντα. "Μερικές φορές ένα ναι, είναι αρκετό", μου απάντησε ενοχλημένη και αφού σκέφτηκε για λίγο συνέχισε "και ούτως ή άλλως από ενδιαφέρον το ρώτησα όχι για να σε θίξω, ωραία ξεκινήσαμε!". Ναι, ωραία ξεκινήσαμε. Αυτοϋπονόμευα το ταξίδι πριν καλά-καλά ξεκινήσει, ηθελημένα μάλιστα κι αυτό είναι το χειρότερο, αφού όταν ξεκίνησα να της απαντάω ήξερα ήδη ότι την αδικώ και πως έπρεπε να σταματήσω, αλλά εγώ συνέχισα ως τέλος πάραυτα. Δαγκώθηκα και σκέφτηκα να της δώσω ένα φιλί μα αυτό ήταν ανέφικτο, αυτή μπροστά, εγώ πίσω και στη μέση τα παραγεμισμένα μπαγκάζια μας, οπότε αρκέστηκα τελικά να της χαμογελάσω απολογητικά. Δεν ξέρω αν το είδε. Και δε νομίζω ότι έχει και πολλή σημασία. Ούτως ή άλλως έχουμε μία ολόκληρη διαδρομή μπροστά μας για ακήρυχτες κόντρες, λεκτικά αλισβερίσια, εμβαλωματικές λύσεις και αμνηστεύσεις, ερωτοτροπίες πάνω σε ακάθαρτα καθίσματα και εκδήλωση κάθε λογής άρρητων ή επιφανειακών συναισθημάτων. Δεν θα κολλήσουμε σε μια ατυχή απάντηση στην αρχή...

Κι έπειτα μάλλον επιβίβαση, τακτοποίηση, αναχώρηση, έλεγχος εισιτηρίων. 11 Μαρτίου θα είμαι στον αερολιμένα της Βαρκελώνης για να σε περιμένω, πετάς την ίδια μέρα με Ιμπέρια από Βενιζέλος. 17 Μαρτίου ξεκινάει ο επαναπατρισμός: Βαρκελώνη, Γιορέτ Ντε Μαρ, Τζιρόνα, Φίγκερες, Πεπγρινιάν, Μονπελιέ, Νίκαια, Βεντιμίλια, Σαβόνα, Τορίνο, Μιλάνο, Μπρέσσια, Βερόνα, Βενετία, Κέρκυρα, Ηγουμενίτσα, Πάτρα, με μια ανάσα, δίχως στάσεις. Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί αυτό το ταξίδι. Αλλά λαχταρώ και μπορώ να πω ότι διεγείρομαι μόνο και μόνο στη σκέψη πως θα το κάνουμε μαζί, μικρό και γυμνό μου βρομοκόριτσο.