Προσμένοντας τις Παρασκευές. Ή τα Σάββατα και τις Κυριακές. Τις τραβάμε με το σχοινί. Να φτάσουν πιο γρήγορα. Κυνηγώντας μια μέρα σιωπής. Ξεκούρασης. Μια μέρα δική μας. Κι ύστερα κυνηγώντας την επόμενη Παρασκευή. Το Σάββατο ή την Κυριακή. Σαν κόμπους ενός σχοινιού. Άλλοτε μεγάλου, άλλοτε μικρού. Που πάντως κάποτε τελειώνει. Κι έρχεται ο κόμπος ο τελευταίος. Τότε μόνο καταλαβαίνουμε. Πως δώσαμε τις μέρες μας για μία μέρα. Το σημείο μηδέν των Παρασκευών. Των Σάββατων ή των Κυριακών. Πού να είναι οι άλλες μέρες που στα κορμιά τους τρέξαμε; Σα ζάρια χυθήκαμε στη ζωή. Από τα χέρια τζογαδόρων. Που πάνω μας φτιάξανε τις περιουσίες των ημερών τους. Τώρα λυπόμαστε που βλέπουμε. Πόσο δεν αγαπήσαμε τις Δευτέρες και τις Τρίτες μας. Ειδικά τις Τρίτες μας. Σαν κόρες μας έπρεπε να τις χαρούμε. Κι όμως τις δώσαμε χάρισμα. Δυστυχώς ήμασταν άπειροι. Πιαστήκαμε κορόιδα. Γι’ αυτό και φεύγουμε λειψοί. Έχοντας ζήσει μόνο εβδομάδες της μιας ημέρας. Της Παρασκευής. Του Σάββατου. Ή της Κυριακής...
All Rights Reserved.
http://www.youtube.com/watch?v=C7E_nbPacfw
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος ποιο ταιριαστό τραγουδάκι δεν θα μπορούσα να βρω! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήxontro dislike gia tous tsogadorous. u r the tsogadoros of yourself
ΑπάντησηΔιαγραφήχοντρα αρεσκομαι (μεγεθους μαυρης πουτσας) στο περιεχομενο
χοντρα αρεσκομαι στη διαθεση
χοντρα αρεσκομαι στην ειλικρινεια
χοντρα αρεσκομαι στον αυτοσαρκασμο
χοντρα αρεσκομαι σε εσένα αγορι μου όλον!
και χοντρα αρεσκομαι σε μένα (έτσι για να γλιστράμε από την καταθλιψη μας)
@Βαρώνος αρέσκομαι και εγώ (αόριστα και φλου)
ΑπάντησηΔιαγραφή