Υ.Γ. Κρίμα που πήγε στο πατάρι. Τηλεορασούλα μου, στο αναγνωρίζω: ήσουν το καλύτερο ναρκωτικό που είχα ποτέ. Το καλύτερο! Όλα τα υπόλοιπα ωχριούν μπροστά σου. Όχι, όχι δεν αναλώνομαι σε υπερβολές, θεατρινισμούς, τυπικά νεκρολόγια, ούτε σε ψεύτικους χαραχτηρισμούς που συνηθίζονται πάνω από το ζεστό, αλλά άψυχο σώμα αντικείμενο που κουρνιάζει πλέον στο σκονισμένο δώμα. Ναι, λοιπόν. Μπορεί να μην σου ήμουνα τόσο πιστός όπως ο Joey, ούτε όλα τα έπιπλα μου να στρέφονταν προς σε σένα, αλλά οι λίγες ώρες που σου αφιέρωσα, ήταν σημαντικές για μένα. Για σένα. Για όλους μας. Αναπαύσου εν ειρήνη. Αμήν.
Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου