Τι συγγνώμη δεν απέδωσα;
Τι ικεσία δεν έστερξα;
Τι ερημιά δεν άντεξα;
Τι άλλο θάνατο θα υπομείνω;
Τι άλλο να προσμένω;
Τι λοιπόν, τι άλλο μου μέλλεται;
Τα κοπάδια των αστεριών έστειλα στην αγκαλιά σου
κι εσύ πριν τα παραλάβεις στα δίχτυα σου
φύσηξες και τα παρέσυρες μακριά
Ημέρες και νύχτες,
ήλιοι και αστέρες,
θύελλες και γαλήνη.
Βάλλω κατά τάξης και την ανατρέπω
τους ουρανούς αλλάζω
και τη συννεφιά διαλύω.
Μια καμπάνα χτύπησε
το κάμα του Απρίλη
παρέσυρε αργά το δειλινό.
Ιδού που εγώ μιλώ
κι εσύ αληθεύεις.
Σιωπώ.
Ντάξει το είδαμε και αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφή