- Τι πίνεις; Ρούμι ή Ουίσκι; Δεν έχει σημασία θα πάρω το ίδιο. Συγγνώμη που άργησα λίγο, πήρα το μήνυμα σου ενώ ήμουν στο δρόμο, θα δηλώσω άρρωστος στη δουλειά, οπότε είμαι εδώ ψυχή τε και σώματι να τα πούμε, να τα πιούμε, να αγαπηθούμε, να τσακωθούμε για χάρη του παλιού καιρού. Πανέτοιμος σαν πρόσκοπος να μουρμουρήσω όπως τότε ασυνάρτηστα λόγια και συγνώμες που πάντα μισούσες να ακούς κι εγώ πάντα λάτρευα να λέω.
Έσβησε το τέταρτο τσιγάρο της και ζήτησε απ' το μπάρμαν ένα στυλό και ένα χαρτί. Βαριόταν να γράψει, οπότε του υπαγόρευσε σύντομα κάτι στο αυτί.
Τον ευχαρίστησε, παρέδωσε το χαρτί και έφυγε χωρίς να πει καληνύχτα, χωρίς να κοιτάξει πίσω της.
Τον ευχαρίστησε, παρέδωσε το χαρτί και έφυγε χωρίς να πει καληνύχτα, χωρίς να κοιτάξει πίσω της.
«Αυτό το τζιν το σιχαίνομαι. Δεν στο είπα ποτέ, αλλά πάντα το σιχαινόμουν.»
Χαμογέλασε. Μόλις χθες είχε αγοράσει καινούριο. Δεν το έβαλε σήμερα, γιατί το θεώρησε γρουσουζιά. Έτρεξε γρήγορα να αλλάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου