Αθήνα.

*Τα φανάρια δε δουλεύουν, οι διαβάσεις είναι απαρατήρητες.

*Τα μπαρ πολλά και γεμάτα. Δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι η Αθήνα είναι η βασίλισσα της διασκέδασης.

*Οι κοπέλες ωραιότερες απ' ότι τις θυμόμουνα.

*Μια σερβιτόρα με κερνάει χαμόγελα αλλά όχι ποτό. Τρία κρασιά, 15 ευρώ.

*Ο δρόμος μετά τη Σινά σε περνάει από Ακαδημίας-Πανεπιστημίου. Είχα ξεχάσει πόσο όμορφη είναι η πόλη που έχω ζήσει 3 χρόνια.

*Το Σύνταγμα με 10 βαθμούς και είναι ακατοίκητο. Όλα τα παγκάκια δικά μας.

*Ένιωσα την Αθήνα σπίτι μου. Καθήσαμε και απολαύσαμε το αυτονόητο δικαίωμα μας: να απολαμβάνουμε τους δημόσιους χώρους. Και τη μπύρα. 

*Τα σκυλιά της πλατείας κάθονταν τριγύρω μας. Τέσσερα μέτρησα, μόνο ο Λουκάνικος έλειπε.

*Το βραδινό λεωφορείο γέμισε αμέσως.

*Δύο υπέροχα σκουλαρίκια με κοιτάνε λοξά. Δεν είμαι σίγουρος αλλά νομίζω πως μου την πέφτουν ερωτικά. Τι να κάνω;

*Την ίδια στιγμή ένας γέρος πειραγμένος μιλάει σε δύο μετανάστες.

*Την ίδια στιγμή δύο μετανάστες ακούνε ένα τρελό. Υπάρχει μεγαλύτερη αλλυλεγγύη απ' αυτό;

*Μια πόλη είναι εκεί έξω, έτοιμη να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί, να προκαλέσει και να προκληθεί, να κατακτήσει και να κατακτηθεί.

*Κατ' όνομα Αθήνα. Κατ' ουσία Miserable City.

*Μπορώ να διαφύγω; Μπορώ να διαφύγω από τούτη την πόλη που έχει γεμίσει τρελούς; Τρελούς, άστεγους και "πωλείται". Aλλά και ανθρωπιά. 

*Πριν φύγω για το αεροδρόμιο, το μάτι μου πέφτει πάνω στην καρτ-ποστάλ απ' το Βίλνιους που κείτεται πια στο πάτωμα. Θα ήθελα να πω ότι ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο μου, αλλά θα ήταν ψέμα. Είπαμε να αρχίσουμε τη χρονιά με λιγότερη υποκρισία. Και περισσότερη αδιαφορία. Εκεί όπου πρέπει.