Προσπαθήστε να μην την φανταστείτε. Δεν μπορείτε.
Είναι στη γωνία και σας κοιτάει. Στημένη με κομπασμό, γεμάτη αυτοπεποίθηση. Έχει όλα αυτά που λατρεύετε, αλλά δεν έχετε. Επομένως τα μισείτε. Και μαζί με αυτά και αυτόν ή αυτήν που τα εκφέρει. Στυλ, κότσια και στυλ. Το στυλ το ξανάπα, αλλά στον κόσμο των στάρλετ και των υπολοίπων -αυτών δηλαδή που χάφτουν αυτή την ιεραρχία- το στυλ είναι συνισταμένη που κυριαρχεί, αξία σημαντική.
Φωνάζει δυνατά "ΒΥΖΙΑ".
Είπε "βυζιά" ή δεν άκουσα καλά; Δεν μπορεί να είπε βυζιά, αυτή, αυτή ειδικά όχι. Με γελούνε τα αυτιά μου. Δεν είναι ότι είναι άσπιλη, αμόλυντη ή άμεμπτου ηθικής, απλά το στυλ δεν το επιτρέπει. Το στυλ ΤΗΣ. Δεν είναι λογικό, αυτή δεν θα τολμούσε να πει βυζιά εδώ μέσα, όχι όχι αποκλείεται, δεν χωράει στα κανονιστικά πλαίσια μας, αυτή εξάλλου τα έχει θεσπίσει. Κι όμως γιατί κανείς γύρω μου δε μιλάει, γιατί όλοι κοιταζόμαστε σαν κεραυνοχτυπημένοι, εκστατικοί, ωσάν εγκεφαλικό να πάθαμε, λες και μας πάγωσε το κρύο, ποιο κρύο άνοιξη έφτασε. Λες, μωρέ λες να είπε όντως "βυζιά", λες να ξέπεσε τόσο πολύ που να έχασε κάθε αίσθηση του τι είναι στυλ και τι όχι, ποια αυτή η πρωθιέρεια του στυλ, του δικού της στυλ; Με ποιο δικαίωμα, με ποιο θράσος σπάζει τους φραγμούς του καθωσπρεπισμού που αυτή έχει θέσει και εμείς έχουμε αποδεχτεί, μα καλά δεν ντρέπεται, δεν κοκκινίζει, γιατί δεν σκύβει το κεφάλι από ντροπή, γιατί σωπαίνει και δε ζητά συγγνώμη; Συγγνώμη ναι, είναι υπόλογος των πράξεων της, δε με ενδιαφέρει αν αισχύνεται ή όχι, πρέπει να ταπεινωθεί ακόμα και αν εσωτερικά διαφωνεί, ακόμη και αν η συγγνώμη και η μεταμέλεια της είναι επιφανειακή και μόνο. Έπραξε έγκλημα καθοσιώσεως. Πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από όλους εμάς, γιατί μαζί με αυτήν ξεγυμνωνόμαστε όλοι εμείς που την ακολουθήσαμε πιστά και που στο στυλ που αυτή πρότασσε εμείς πιστέψαμε, ελπίσαμε, λατρέψαμε. Με ένα βυζιά καταρρέουν όλα, με ένα βυζιά γκρεμίζονται τα πάντα. Μωρέ μήπως δεν είπε αυτό, μωρέ λες, μπα όχι, αυτό είπε δεν χωράει αμφιβολία.
Αμηχανία.
Είναι στη γωνία και σας κοιτάει. Στημένη με κομπασμό, γεμάτη αυτοπεποίθηση. Έχει όλα αυτά που λατρεύετε, αλλά δεν έχετε. Επομένως τα μισείτε. Και μαζί με αυτά και αυτόν ή αυτήν που τα εκφέρει. Στυλ, κότσια και στυλ. Το στυλ το ξανάπα, αλλά στον κόσμο των στάρλετ και των υπολοίπων -αυτών δηλαδή που χάφτουν αυτή την ιεραρχία- το στυλ είναι συνισταμένη που κυριαρχεί, αξία σημαντική.
Φωνάζει δυνατά "ΒΥΖΙΑ".
Είπε "βυζιά" ή δεν άκουσα καλά; Δεν μπορεί να είπε βυζιά, αυτή, αυτή ειδικά όχι. Με γελούνε τα αυτιά μου. Δεν είναι ότι είναι άσπιλη, αμόλυντη ή άμεμπτου ηθικής, απλά το στυλ δεν το επιτρέπει. Το στυλ ΤΗΣ. Δεν είναι λογικό, αυτή δεν θα τολμούσε να πει βυζιά εδώ μέσα, όχι όχι αποκλείεται, δεν χωράει στα κανονιστικά πλαίσια μας, αυτή εξάλλου τα έχει θεσπίσει. Κι όμως γιατί κανείς γύρω μου δε μιλάει, γιατί όλοι κοιταζόμαστε σαν κεραυνοχτυπημένοι, εκστατικοί, ωσάν εγκεφαλικό να πάθαμε, λες και μας πάγωσε το κρύο, ποιο κρύο άνοιξη έφτασε. Λες, μωρέ λες να είπε όντως "βυζιά", λες να ξέπεσε τόσο πολύ που να έχασε κάθε αίσθηση του τι είναι στυλ και τι όχι, ποια αυτή η πρωθιέρεια του στυλ, του δικού της στυλ; Με ποιο δικαίωμα, με ποιο θράσος σπάζει τους φραγμούς του καθωσπρεπισμού που αυτή έχει θέσει και εμείς έχουμε αποδεχτεί, μα καλά δεν ντρέπεται, δεν κοκκινίζει, γιατί δεν σκύβει το κεφάλι από ντροπή, γιατί σωπαίνει και δε ζητά συγγνώμη; Συγγνώμη ναι, είναι υπόλογος των πράξεων της, δε με ενδιαφέρει αν αισχύνεται ή όχι, πρέπει να ταπεινωθεί ακόμα και αν εσωτερικά διαφωνεί, ακόμη και αν η συγγνώμη και η μεταμέλεια της είναι επιφανειακή και μόνο. Έπραξε έγκλημα καθοσιώσεως. Πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από όλους εμάς, γιατί μαζί με αυτήν ξεγυμνωνόμαστε όλοι εμείς που την ακολουθήσαμε πιστά και που στο στυλ που αυτή πρότασσε εμείς πιστέψαμε, ελπίσαμε, λατρέψαμε. Με ένα βυζιά καταρρέουν όλα, με ένα βυζιά γκρεμίζονται τα πάντα. Μωρέ μήπως δεν είπε αυτό, μωρέ λες, μπα όχι, αυτό είπε δεν χωράει αμφιβολία.
Αμηχανία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου