Ερωτεύομαι πόλεις που δεν έχω ποτέ επισκεπτεί: Αμβούργο, Ναϊρόμπι, Κάιρο, Λισαβόνα, Ζάγκρεμπ. Κάθομαι με τις ώρες και σκέφτομαι, φαντάζομαι, ονειροπολώ· να περπατώ ξυπόλητος στους στενούς, ανηφορικούς και ελικοειδείς δρόμους της Αλφάμα, της παλιάς πόλης της πορτογαλικής πρωτεύουσας, πριν οδηγηθώ στο ονειρικό Μπάιρο Άλτο κι έπειτα ξανά πίσω με τελεφερίκ. Να κλείνω τα μάτια στη διαδρομή και ξάφνου ν' αποβιβάζομαι 9194 χιλιόμετρα νοτιοανατολικότερα, στο Οχούρου Παρκ για να διαπιστώσω με έκπληξη ότι πράσινο και Αφρική δεν είναι λέξεις ασυμβίβαστες· έπειτα μ' ένα κανό να πλέω 4130 μίλια βορειότερα, όπου ο μεγάλος ποταμός με εκβάλλει τελικά κάπου στο Κάιρο για να δω ιδίοις όμμασι το κουνούπι του δυτικού Νείλου όπου ο ιός του έχει φτάσει μέχρι τα μέρη σας κι ύστερα δεν ξέρω πως, μάλλον με αεροπλάνο ή καλλίτερα ας είμαστε γαλαντόμοι, γιατί όχι, με αερόστατο (τι διάολο μόνο ο Βερν μπορεί να βάλει τους ήρωές του να ταξιδεύουν έτσι;) μεταφέρομαι ως το Ζάγκρεμπ για να φάω χήνα με μλίντσι και να χορτάσω κανονιοβολισμούς. Τέλος, πριν φύγει η μέρα αντί για δαλματικά νησιά μετρώ μία-μία τις 2000 και πλέον γέφυρες του Αμβούργου.
Εκτός από πόλεις όμως, ερωτεύομαι κι άλλα θηλυκά που ποτέ δεν έχω γνωρίσει. Όπως εσένα σήμερα μικρή μου ερπύστρια. Εσένα που πηγαινοερχόσουν όλη μέρα έξω από τη βιτρίνα μου λικνίζοντας απαλά το κορμί σου, κοιτάζοντάς με τολμηρά. Τα μαύρα σου λιτά μαλλιά έπεφταν με χάρη πάνω στους σμιλεμένους σου ώμους, ενώ τα μαύρα γυαλιά ηλίου στα μάτια σου μάταια προσπαθούσαν να καλύψουν το ατένισμα των ματιών σου προς την κατεύθυνσή μου, η εμβρίθεια του βλέμματός σου, ομολογώ, ήταν πρωτόγνωρη. Μια δυνατή πνοή εφορμούσε απ' τα ρουθούνια σου κάνοντας την ερωτική επιθυμία σου για μένα αδιαμφισβήτη, όσο αδιαμφισβήτητα ποθητά ήταν και τα σαρκικά σου τα χείλη. Και φυσικά το αιθέριο κορμί σου, λυγερό και καλλίγραμμο έμοιαζε απερίγραπτα λάγνο λόγω και του τόσο ανεπίληπτου μαυρίσματος που αναδιδόταν με ερωτική πρόθεση απ' όλους τους ακάλυπτους πόρους του σώματός σου. Θα λεγε κανείς πως ένας καλλιτέχνης επιρρεπής στην ηδονή πέρα από την ανυπέρβλητη κατασκευή σου, είχε φροντίσει να σου εμφυσήσει κι ένα τόσο ξεχωριστό γούστο που άλλωστε δείχνεις να το προβάλεις με απαράμιλλη εξωστρέφεια: φορούσες ένα στενό, κοντό μπλουζάκι που άφηνε με ηδυπάθεια γυμνή όλη σου την κοιλιακή χώρα -και εμένα τον ίδιο να την κοιτώ με σκοποφιλία- και μία καλοκαιρινή μακριά φούστα με χρώματα που προσιδιάζουν σαφάρι να σκεπάζει και τα δυο σου τα πόδια και ν' αφήνει το ξεσκέπασμά τους στην διεστραμμένη μου φαντασία, εκτός από τα λίγα μαδαρά σημεία βέβαια που τα απλά και απέριττα σανδάλια σου αναδείκνυαν, τόσο τον αστράγαλο και την πτέρνα σου δηλαδή όσο και την καμάρα και τα εύμορφα δάχτυλά σου.
-------
Καί για τις πόλεις που ποτέ δεν έχω πάει καί για τις κοπέλες που ποτέ δεν έχω γνωρίσει, η φαντασίωσή μου βασίζεται καθαρά σε εικόνες και πληροφορίες (και λιγότερο ήχους) άλλων που εγώ ο ίδιος ανασυνθέτω σε μία μεγαλύτερη υποκειμενική εικόνα, σε μία γενικότερη θέση αν θέλετε. Δεν ξέρω αν θα δω ποτέ το νέο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι ούτε αν θα ξαναδώ αυτήν. Μα αν από ένα γύρισμα της τύχης ή της μοίρας ή της λογικής ρε παιδί μου, τύχει να περάσεις αύριο έξω από το καφέ, κάνε τον κόπο να μπεις μέσα, και σου υπόσχομαι ότι θα δούμε μαζί το νέο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι κι αν δεν θες πάλι, το βλέπουμε από το ίντερνετ και πάμε κάπου αλλού, σε άλλο προορισμό, στους δικούς σου προορισμούς, θα βάλουμε κάτω τους προορισμούς μας και θα διαλέξουμε εκ νέου έναν, δεν μπορεί θα συμφωνήσουμε κάπου, θα βρούμε έναν κοινό, αρκεί βέβαια να μην έχει πάει κανείς απ' τους δυο μας εκεί, όσα λιγότερα ξέρουμε, τόσο το καλλίτερο· θα δημιουργήσουμε εκεί την δική μας προσωπική αφήγηση πάνω σε μια πόλη που θα έχουμε και οι δυο επισκεπτεί και ερωτευτεί, μαζί με το άτομο που έχουμε και οι δύο (εσύ εμένα κι εγώ εσένα) εξίσου γνωρίσει και ερωτευτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου