Στον τετράλεπτο συνταρακτικό μονόλογο της Γκόλφως στο ομώνυμο θεατρικό, η ηρωίδα μας εκθέτει κάτω φυσικά από το δικό της πρίσμα (ή μάλλον αυτό του δημιουργού της) τα συστατικά της αγάπης. Και κει πάνω στην κορύφωση, πριν καταρρεύσει πάνω στην αγκαλιά της μάνας της, της ξεφεύγει το αμίμητο "αγάπη είναι να κοιτάς την πόρτα ολοένα".
Το να κοιτάς την οθόνη του κινητού ολοένα μήπως δεις νέα κλήση ή έστω ένα σκέτο μήνυμα από κείνη είναι έρωτας ή έχω χάσει κάθε αίσθηση λυρικότητας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου