Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Φωτιά στο πάνω δώμα της συγγρού 171

Το πιο ωραίο πράγμα χθες
Εδώ και καιρό εδωπέρα
-εκτός της αδάμαστης σελήνης που ορθώνεται απόψε θέλοντας να υπονομεύσει αυτό το ποστ-
Ήταν το πυρανάλωμα στ’ απέναντι πάνω δώμα
Που από εδώ στο 226, απ’ το παράθυρο,
Έμοιαζε με μινιόν γκαλερί φλαμπέ
που 'χε έκθεμα το ίδιο το θέαμα
Ενός καμβά με είκοσι –πόσο να ‘ναι οι δυο μαζί λωρίδες της λεωφόρου- τριάντα; πόδια βάθος
με δυναμική
με τακλητό
Με μοντέρ τον πυροσβέστη
Τον καλέσαμε, ήμασταν παρεμβατικοί, σκηνοθέτες
Κανονικοί Μπρεχτ, «βρεχτ’» του φωνάζαν’ όλοι
Και την βρέξανε και την σβήσανε
Και τι κατάλαβαν;
Τι μας λένε οι σβησμένες εικόνες;
Τι μας λένε τα παράθυρα;
Τι μας λένε οι πίνακες;
Ξεχνάμε ότι η φωτιά μας έδωσε τα πάντα:
Πολιτισμό, γραφή, ζωγραφική
Γιατί θυμόμαστε μόνο τα κακά;
«Βρέχτ’» ο χορός...
Και θα βγει άσπρος καπνός, σκέτη ομίχλη
Και θα χάσουμε το φεγγάρι -χθες ουχί σήμερα-
και κανείς δεν θα αναδυθεί απ' τα κακάσχημα κτήρια του νέου κόσμου τελετουργικά
τα αποκαϊδια του σκατόκρουνου βλέπετε, πρόλαβαν και κάλυψαν τη στρέψη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  © Free Blogger Templates Autumn Leaves by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP  

Site Meter