Λησμονημένες

Όταν μου είχαν πάρει κινητό με το ζόρι στην 2α λυκείου, είχα ένα από τα καλλίτερα μοντέλα: Sony Ericsson w810i, με φωτογραφική 2.0 mega pixels. Δεν ήμουν ποτέ φανατικός των κινητών οπότε ούτε μετά την κατοχή ενός άλλαξα γούστα. Μάλιστα με το καιρό (έξι αδιάλλειπτα χρόνια μετράμε μαζί αισίως) απέκτησα περισσότερο συναισθηματική παρά χρηστική σχέση μαζί του: μόνο για τηλέφωνο και μηνύματα το χρησιμοποιώ πλέον και όχι για τις υπόλοιπες λειτουργίες του. Ούτε για ράδιο, ούτε για ίντερνετ, ούτε για μουσική, ούτε για παιχνίδια, ούτε για φωτογραφίες. Όχι ότι μπορώ κιόλας να εντρυφήσω σε αυτά, αλλά στοιχειωδώς το κινητό υποστηρίζει τέτοιες υπηρεσίες. Κατά καιρούς όμως, σε στιγμές ταξιδιών κυρίως, όπου θέλω να αποτυπώσω κάτι που μετά ίσως να μην το ξαναδώ, μην έχοντας άλλο μέσο πέρα από το κινητό μου, έχω τραβήξει μερικές φωτογραφίες που απεικονίζουν συνήθως κάτι αλλόκοτο, κάτι απέριττο, κάτι που δεν απαιτεί τεχνολογία αιχμής για να αποτυπωθεί στην παλαιική κάμερά μου.

Όπως η διαφήμιση της Shephora (!) για τον εορτασμό των 90 ετών της ΧΑΝΘ (Χριστιανική Αδελφότητα Νέων Θεσσαλονίκης):

Ή όπως η μπύρα που αφρίζει δίπλα στο ανθισμένο βασιλικό σε περβάζι των Αγίων Σαράντα:

Το άκρον άωτον του τούρκικου κλισέ φορεμένο σε μαγαζί στο Βελιγράδι (σα να έχουμε μαγαζί στην Ελλάδα που να λέγεται Acropolis Syrtaki):

Και τέλος το πιο επίσημο update που έχει γίνει ποτέ σε προσωπικά στοιχεία εκτιθέμενου ζωγράφου στη Δημοτική Πινακοθήκη της Καρδίτσας:

Υ.Γ. Πολύς καλλιτεχνικός κοσμάκης πέθανε το '11!