Είπαμε και φέτος να αποπειραθούμε να πάμε κάπου. Έστω για ένα 3ήμερο, ν' ανοίξει λίγο το μυαλό. Μα που να πάμε με πενταροδεκάρες; Μου λέει "ρε ξαναυπολόγισε, βρες κάτι, όλου και κάπου θα μας παίρνει, δε γίνεται". Την άκουσα. Μπαίνω σ' όσες τράπεζες διατηρώ λογαριασμό και επαναλαμβάνω με παροιμιώδες ύφος στους ταμίες "θέλω να σηκώνω όλα τα λεφτά μου". Δε λέω πλάκα είχε όταν το πρόβαρα, το τελικό νούμερο όμως ήτανε για κλάματα: με το ζόρι τριψήφιο το σύνολο. Τι θα κάνουμε τώρα; Δεν απελπίστηκα, τα έβαλα κάτω. Έφερα και κομπιουτεράκι για αξιοπιστία. Λάθος αρχή. Μην εμπιστεύεστε τα κομπιουτεράκια. Τα βλέπεις έτσι μικρά, με αριθμούς και πράξεις γνωστές και νομίζεις ότι θα δείξουν κατανόηση, ότι έχουν ψυχή, ότι τη στιγμή που θα πατήσεις το "ίσον", θα σου κάνουν τη χάρη βγάζοντας άλλο αποτέλεσμα. Μα αυτά είναι ρομπότ, είναι στυγνά αυτόματα, δεν ξέρουν από δημιουργική αριθμητική. Δεν ξέρουν ότι με λειψά σύνολα δεν μπορείς να κάνεις κανονικές διακοπές. Αλλά έτσι ήταν. Πάντα με αντιπαθούσαν τα κομπιουτεράκια. Πάντα μου 'διναν σωστή ισότητα και ποτέ αυτή που επιθυμούσα. Καταλαβαίνετε τώρα τον παραλογισμό; Με μέσα που ποτέ δεν κατάφερα να χρησιμοποιήσω σωστά, να προσπαθώ τώρα να λύσω ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα: ένα 15αρι τα λεωφορεία, ένα 40αρι τα τρένα, ένα 20αρι τα ακτοπλοϊκά, φαγητό σε κονσέρβες, ποτό σε μπουκάλι απ' το σουπερμάρκετ, ούτε για αστείο κοκτέιλ από μπαρ στην παραλία, ύπνος σε σπίτια φίλων και σε σκηνές στημένες σ' ελεύθερο κάμπινγκ. Το ματαιώσαμε. Ακόμα κι αν εθελοτυφλήσω και παραβλέψω τα κομπιουτεράκια, και πάλι δεν βγαίνει, το πρόβλημα παραμένει άλυτο.
Περνάω την τρίτη μέρα άρνησης μέσα σε ένα πρωτοφανές πνίγος. Το κορμί μου ιδρώνει με την παραμικρή σκέψη, το μυαλό μου σιγά-σιγά τήκεται από την πολλή ζέστη, οι λέξεις εξατμίζονται πριν καλά-καλά συναντήσουν την οθόνη. Βλέπω τον ανεμιστήρα να γυρνάει αναίτια, να γυρνάει δίχως να στροβιλίζει τον αέρα, δίχως να παράγει ρεύματα δροσιάς σα να παίζει με σηματάκι mute. Βλέπω παραισθήσεις. Και εσύ είσαι αλλού. Δεν είναι δυνατόν, κάτι πρέπει να κάνουμε. Καρδιά μου πρέπει να βρεθούμε. Έστω κι αν χρειαστεί να επιστρατεύσουμε γνώσεις και δεξιότητες που ποτέ δε μάθαμε, οικονομικά και μαθηματικά που ποτέ δε διδαχτήκαμε. Δείκτες απόδοσης, ανάλυση αγορών, business plan μάθαμε από καιρό να σχεδιάζουμε, πώς να καταστρώνουμε διακοπές με περιορισμένο κεφάλαιο αυτό ποτέ. Σε πανεπιστήμια δεν σου μαθαίνουν απλά πράγματα, σε μαθαίνουν όλα τα άλλα εκτός απ' αυτά. Αυτά τα λογίζουν ως κατακτημένη γνώση, ως δεδομένα. Έλα μου ντε που δεν είναι όμως. Θα τα βγάλουμε πέρα. Σε σκέφτομαι και καυλώνω. Τούτο είναι το μεγαλύτερο κίνητρο, θαρρώ.
Θα σε δω στο πλοίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου