Μεθυσμένο Ημερολόγιο

Μετά από τόση ταλαιπωρία και ποτό νομίζω πως ήμασταν παραπάνω ζαλισμένοι. Κανείς μας όμως δεν έκανε νύξη. Αυτή αντίθετα θα βήξει. Για να δώσει το σύνθημα ταυτόχρονα θα σηκωθεί για να καληνυχτίσει. Κάνει ό,τι γουστάρει. Δεν θέτει το σαβουάρ βιβρ ως προτεραιότητα. Χέστηκε. Κουράστηκε, θα φύγει. Μεμιάς. Δεν θα περιμένει να περάσει το κατάλληλο χρονικό διάστημα απ' τη στιγμή που πει "πρέπει να φύγω" ώσπου εν τέλει να σηκωθεί, φεύγει επί τόπου, έτσι, γιατί μπορεί. Είναι Πολωνή και γερό ποτήρι. Αντέχει ζουμπρόφσκα και διαγωνισμούς μπότομς απ. Είναι ξανθή; Αστεία ερώτηση, κάθε πολωνή είναι ξανθή. Απατάστε! Δηλαδή είναι ξανθή, αλλά είναι τυχαίο. Πατάει τα στερεότυπα. Έχει τσαγανό και θράσος, ξέρει όμως να μην ξεπερνά τα όρια, μόνο τα στερεότυπα. Μου φέρνει θύμισες στο μυαλό. Η νύχτα είναι έναστρη και τ' αστέρια μπλε. Ο νυχτερινός αέρας στροβλίζεται στον ουρανό και κάποιος από τα γύρω διαμερίσματα σιγοτραγουδάει έναν οικείο ρεφρέν. Σήμερα μετά από καιρό μπορώ (αλλά δεν θα το κάνω) να γράψω τα πιο θλιβερά στιχάκια.

--------

υποσημείωση: όταν σηκώθηκα το πρωί δεν είχα ιδέα πότε έγραψα αυτό το πράγμα. Το κοίταζα και προσπαθούσα να θυμηθώ την προέλευσή του ώσπου παρατήρησα την ώρα συγγραφής και όλα ξεδιαλύθηκαν. Το κρεμάω λοιπόν έτσι αφτιασίδωτο, για να πανηγυρίσει μια φορά και το καημένο το ασυνείδητό μου, διαρκώς καταπιεσμένο, βρήκε κι αυτό τον οργανισμό μου καταπονημένο, σουρωμένο και το εκμεταλλεύθηκε. Αν είναι μάλιστα όταν πίνω να ανακαλύπτω όλο και περισσότερο τον ασυνείδητο κόσμο μου, τότε λέω να το καθιερώσω, κάθε λίγο, θα αφήνω ανοιχτό το μπλογκ και δίπλα ένα ανοιχτό μπουκάλι βότκα, από τις καλές όμως, τις πολωνικές.