Αποκρυπτογράφησης Πειραματισμοί 2: η Επιστροφή

Π.Γ. Γραμμένο δυο βδομάδες ακριβώς πριν.

Δεν ήρθες. Και το Τίντο Ρόχα ήταν κλειστό το μεσημέρι. Τι να κάνω κι εγώ, πήρα την Ηρώ, ό,τι πιο συγγενές με σένα και πήγαμε στο Μπαρ Παστίς. Το αμέσως επόμενο υποκατάστατο. Φθάσαμε αργοπορημένοι, λίγο μετά τη λήξη του λάιβ. Το βρήκαμε γεμάτο το μαγαζί, μα σιγά-σιγά άδειασε. Μπορεί να φταίγαμε κι εμείς, οι παρείσακτοι. Οι πελάτες σταθεροί όλοι, Γάλλοι όλοι, οι μουσικές γαλλικές όλες και συνεκδοχικά υποθέτω και πως ο ιδιοκτήτης, Γάλλος ήτανε κι αυτός. Κάτσαμε στο τραπεζάκι δίπλα από το βεσέ. Μύριζε αποφορά. Δε μας ένοιαξε διόλου. Εμείς φορούσαμε αντισφυξιογόνες, αντί για τον υπόνομο, ρουφούσαμε το ντεκόρ που δρούσε ως καμφορά. Μαργωμένοι κοιτάζαμε τους κατάκοσμους τοίχους. Συλλογές μιας ζωής κολλημένες σαν καρτ-ποστάλ ολόγυρα.

Κάποια στιγμή έπαιξε το Here's to you Nicola and Bart. Στα γαλλικά φυσικά. Όλοι πήρανε να σιγοτραγουδάνε για τους αδικοχαμένους. Για μας που δεν κάνουμε τίποτα, ποιος θα ασχοληθεί με την μελοποίηση της παθητικότητάς μας; Σιγά-σιγά έφυγαν όλοι οι θαμώνες και μείναμε μόνοι μας μια ελληνική παραφωνία. Μείναμε μόνοι να μιλάμε οι ευσυγκίνητοι. Για την επικείμενη αποχώρησή μου. Καρφί δεν του καίγεται όμως του ιδιοκτήτη για τον δικό μας τον καημό. Και όχι μόνο αυτό αλλά μου λέει η Ηρώ "ρε αυτός θέλει να μας διώξει". Πού το κατάλαβε; "Πήγε τουαλέτα και κατούρησε ο αθεόφοβος με την πόρτα ανοιχτή, σήμα ότι κλείνει", μου λέει. Στην αρχή την περιγέλασα, μα τελικά διάνα πέτυχε τα υποννοούμενα του ιδιόρυθμου. Γιατί ο λεγάμενος βγήκε από τη μικρή δύσοσμη τουαλέτα, χωρίς να πλύνει τα χέρια του και έβαλε Έντιθ Πιαφ. Καθάρισε. Εμάς, όχι τα μικρόβια: τραγουδώντας "non, rien de rien" κατέβασε μέχρι τη μέση τα ρολά χωρίς να πει κουβέντα. Τρέξαμε να πληρώσουμε. Του είπαμε και ευχαριστώ που δεν τα κατέβασε εντελώς. Δεν είμαστε αχάριστοι. Δεν είχε πάει έντεκα ακόμη. Αυτόχειρα, θα το κλείσεις το μαγαζί σου έτσι όπως πας.

***

Βρήκα ένα εικοσάλεπτο χρόνο να γράψω έπειτα από ενάμιση μήνα. Ψέματα, κάθε μέρα γράφω. Το πρώτο μου διήγημα, το πρωτόλειο. Θα το τελειώσω καθοδόν, την ουρά έχω να φάω ακόμα. Μέσα στα ακάθαρτα βαγόνια, μέσα στα τρένα που σαν μακριές ουρές θα διασχίσουν τη νότια Ευρώπη και θα με φέρουν κοντά σας. Κοντά σου. Πάμε πάλι. Αυτή τη φορά παραθέτω τη σωστή διαδρομή: Βαρκελώνη, Νιμ, Λυών, Σαμπερί, Μιλάνο, Ανκόνα, Πάτρα, Αίγιο. Αθήνα. Σε 3 μέρες θα είμαι πίσω. Η απουσία μου η συγγραφική, η απουσία μας η κυριολεκτική θα λάβει τέλος. Τρεις μέρες υπομονή μονάχα.