Στη διάσωση του στρατιώτη Ράιν, ο Σπίλμπεργκ στέλνει το καστ του στη ζώνη των πρόσω του Β' Παγκοσμίου για να βρει έναν απλό στρατιώτη, άσημο και της σειράς, ονόματι (το προδίδει και ο τίτλος) Ράιαν, και να τον φέρει πίσω στη μάνα του, μάνα των τεσσάρων αδερφών Ράιαν, η οποία μόλις είχε πληροφορηθεί την απώλεια των τριών απ' τους τέσσερις γιους της, ε και θα ήταν πολύ κρίμα και άδικο να χάσει και τον τέταρτο πριν το τέλος του πολέμου, τέλος του πολέμου που σε κείνο το σημείο μάλιστα, διαφαινόταν κοντά. Το στήσιμο του Σπίλμπεργκ πάνω σε αυτή τη δέση είναι μεγαλειώδες και φαίνεται ότι οι παραγωγοί (ή μήπως υπερπαραγωγοί;) έδωσαν στον Σπίλμπεργκ όσα λεφτά είχε ζητήσει, γιατί ίσως τους άρεσε το στόρυ, γιατί ίσως ο Σπίλμπεργκ είναι Εβραίος, γιατί ίσως και πιο πολύ πόνταραν σε μια (ανταποδοτική) μπίζνα που ήτανε λογική και ορθολογική και σύννομη και σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς, καθώς ο Σπίλμπεργκ είναι γνωστό πως εκτός από Εβραίος, είναι και ικανός διεκπεραιωτής, αλλά και αποδοτικός σκηνοθέτης και έτσι σίγουρα θα τους έφερνε τα τριπλά χρήματα πίσω· απ' τη μία αυτό· απ' την άλλη όμως, αν εντάξει η χολιγουντιανή βιομηχανία επιτρέπεται να κάνει ανταποδοτικές ή ζημιογόνες, εβραιόφιλες επενδύσεις πάνω σε ηθικά ή όχι διλήμματα, πόσο επιτρεπτό ηθικά και οικονομικά συνεπές είναι για τη πολεμική βιομηχανία της εποχής, μιας χώρας, να σπαταλάει ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους για την διάσωση του Ράιαν, ενός Ράιαν, ενός ταπεινού στρατιώτη, που ακόμα και ο όρος διάσωση πάσχει πραγματολογικά, δεν είναι ακριβής, τη διάσωση την χρησιμοποιούμε για κάποιον που κινδυνεύει, που χρειάζεται σώσιμο, βοήθεια, ζωτικού είδους αρωγή, κινδυνεύει όμως ο στρατιώτης πρώτης γραμμής;, στα μάτια μας μπορεί, ναι, αλλά όχι στα δικά του, όταν αντικρύζεις τον κίνδυνο κατάματα καθημερινά, δεν κινδυνεύεις, όταν είσαι ειδικά οπλισμένος μέσα σε μια άρτια εκπαιδευμένη διμοιρία δεν κινδυνεύεις, όταν πας εκεί και ξέρεις ότι κινδυνεύεις και πράγματι και φυσικά και κινδυνεύεις κάθε μέρα, αλλά το ξέρεις, ε ο κίνδυνος παύει τότε να συνοδεύεται απ' τον φόβο, και άρα να είναι μη κίνδυνος, γιατί κίνδυνος για τον στρατιώτη είναι η μειονεκτική θέση απέναντι στον εχθρό, είναι η αιχμαλωσία, τότε υπάρχει κίνδυνος ναι, τότε υπάρχει λόγος διάσωσης, όταν όμως βρίσκεσαι απλά εκεί και στρατοπεδεύεις, ε δεν νοείται διάσωση, ναι μπορεί να περάσει αδόκητα ένα αεροπλάνο και να σε βομβαρδίσει, αλλά αυτό είναι εξαίρεση, ίδιας πιθανότητας με το να μπλεχτείς σ' ένα τροχαίο, με το να σε πατήσει αμάξι, άρα λοιπόν με την αίρεση ότι δεν συμβεί κάτι τόσο συνταρακτικό, αν απλά στέκεσαι μέσα σε ένα όρυγμα, κινδυνεύεις όσο και αν περπατάς σ' έναν ελληνικό δρόμο, άρα δεν κινδυνεύεις, ή μάλλον κινδυνεύεις διαρκώς, κινδυνεύεις πάντα, κινδυνεύεις όχι με την στενή αλλά με την ευρεία έννοια, ε και όταν δεν κινδυνεύεις με την στενή, διάσωση δεν προβλέπεται· ενώ στον αντίποδα ο άοπλος κινδυνεύει, ο άμαχος κινδυνεύει, ο περιχαρακωμένος κινδυνεύει, αυτός που δεν το περιμένει, αυτός που χτυπιέται απ' το τυχαίο, απ' το αβέβαιο, κινδυνεύει. Και χρειάζεται συνεπώς διάσωση. Όχι ο Ράιαν.
Στη διάσωση του κούκλου Ράιαν τώρα, ένας καλόβουλος ακροδεξιός ιστότοπος έστειλε τον Κεν όχι για να σώσει τον Ράιαν, αλλά μαζί με τον Ράιαν τους έστειλε στη Σιρία, στη Σειρία, στο Σείριο, τελος πάντων όχι στη Συρία, αυτό είναι σίγουρο, και μετά, πάλι πίσω, από τον πόλεμο στην ειρήνη, από την ανορθογραφία στη λαθρομετανάστευση κι από την χώρα των αγνώριστων στις προθήκες των καταστημάτων, όπου από εκεί πια, καμαρωτοί και μανεκέν, σκέτοι φασιονύστας, οι δύσοσμοι μετανάστες, οι κούκλες-αθύρματα του εξαποδώ, οι μαριονέτες της Νέας Τάξης, τα ανδρείκελα του αφελληνισμού, που αγκιτάρουν και παίρνουν τα μυαλά των κοριτσιών μας, σε κοινή θέα, επιδεικτικά, καλλιεργώντας τους όχι πια το σαγηνευτικό πρότυπο του αμερικανοτσολιά Ράιαν, αλλά ακόμη χειρότερα του πρόσφυγα σίριου Ράιαν, γιατί έτσι πάει, μία η Νέα Τάξη θα ποντάρει πάνω στον Ματ Ντέιμον και τον Εβραίο Στίβεν Σπίλμπεργκ για να επιβάλλει τα κρέντο της, μία πάνω στους λαθροεισβολείς, πλαστικούς και μινιόν μνηστήρες της Μπάρμπι απ' τη Σιρία, οι οποίοι πια είναι εξώφθαλμο και κραυγαλέο ότι αποτελούν μια ασύμμετρη απειλή για τη χώρα μας, ένας καινοφανής κίνδυνος στον οποίο όχι μόνο δεν υπάρχει προηγούμενο, αλλά ούτε και απάντηση, κάποια άμυνα, διάσωση;, πολλά ζητάω, είμαστε καταδικασμένοι, ποιος θα μας σώσει απ' αυτούς;, εδώ είναι όλα αντεστραμμένα, στην ιστορία του Ράιαν απ' την Αμερική, η μάνα του ζήτησε να τον φέρουν πίσω για να τον σώσουν, στην ιστορία του Ράιαν απ' την Σιρία, οι μανάδες αγοράζουν στις κόρες τους τις σατανικές κούκλες που οι ίδιες ζητάνε, στη μία περίπτωση δηλαδή η μάνα σώζει το γιο της, ενώ στην άλλη η μάνα καταστρέφει ή μάλλον σωστότερα συντελεί στην καταστροφή της κόρης της, και το δεχόμαστε αυτό!, στη μία περίπτωση η μάνα βγάζει το γιο της απ' τον κίνδυνο, στην άλλη οι μανάδες θέτουν τις κόρες τους προ του κινδύνου, προ του αλλοδαπού, του βιαστή, του κλέφτη, του τζιχαντιστή, του "πρόσφυγα", του "διασωζόμενου", φτάνει πια, όχι άλλη διάσωση στους Ράιαν, Αμερικάνους ή Σίριους, εμείς είμαστε αυτοί που χρειαζόμαστε διάσωση απέναντι σε αυτή την επαπειλούμενη επειδημία, όχι οι λάθρο, όχι οι προπαγανδιστές, αρκετά με την θυματοποίηση, ήρθαν εδώ, γελαστοί και αθώοι, τους σπιτώσαμε, τους ταΐσαμε, τους δώσαμε πρώτα σωσίβια και μετά ρούχα και εφόδια, ε δεν θα πάρουν και τις δουλειές μας, τις κούκλες μας, τα πρότυπα μας, ας αφήσει η Νέα Τάξη και κάτι απείραχτο, και κάτι ανόθευτο, ας αφήσει τα πράγματα όπως ήταν πριν, όπως τα βρήκαμε εμείς και οι προηγούμενοι, Ράιαν από την Αμερική κι όχι απ' την Σιρία, θεία από το Σικάγο κι όχι απ' τη Ράκα, πράγματα εισαγώμενα μεν, από την Αμερική δε, και αν είναι οι γυναίκες μας να παίρνουν τους ξένους, ας παίρνουν Αμερικάνους, αυτοί τουλάχιστον έχουν λεφτά και τον ίδιο θεό με μας, αν είναι η Μπάρμπι να πάρει κάποιον ξένο, ας πάρει κάποιον συντοπίτη της, γιατί πρέπει να είναι σίριος;, επειδή έτσι θέλει η Νέα Τάξη;, επειδή έτσι επιτάσσει η μόδα;, αφήστε τους Ράιαν από τη Σιρία να αραχνιάσουν στις βιτρίνες, σπάστε τις βιτρίνες και τα μαγαζιά που τους φιλοξενούν, κάντε τις βιτρίνες γυαλιά-καρφιά, κάντε νύχτες κρυστάλλων, κάντε κάτι, κάντε δικές σας κούκλες, ελληνικές, εβραϊκές, δεν έχει σημασία, φωνάξτε τον Σπίλμπεργκ τον ίδιο να συνδράμει, να σκηνοθετήσει, να πραγματοποιήσει τη διάσωση της Μπάρμπι, της κάθε μπάρμπι, των Ελληνίδων, των κοριτσιών μας, των παιδιών μας, από τους σίριους Ράιαν, τους βρόμικους, δήθεν πρόσφυγες που έχουν εμφιλοχωρήσει πια, το βλέπετε άλλωστε με οφθαλμοφανή ντοκουμέντα, παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου